Środki ochrony indywidualnej – sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości

Środki ochrony indywidualnej stanowią osobiste wyposażenie pracownika, np. maska przeciwpyłowa, okulary, hełm. Ważne jest, aby wszystkie osoby dbały o sprawność ochrony zbiorowej i indywidualnej. Dobór środków ochrony indywidualnej zależy od niebezpiecznych czynników jakie występują na stanowisku pracy oraz od ich skali. Środki ochrony indywidualnej powinny być oznakowane znakiem CE. 

Prowadzenie prac na wysokości w takich dziedzinach jak budownictwo, energetyka, górnictwo, telekomunikacja itp. wskazuje, że w wielu przypadkach nie ma możliwości wyeliminowania zagrożenia spadania z wysokości.
Pracownicy powinny być wyposażeni w ubrania i obuwie robocze oraz środki ochrony indywidualnej, a także w sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości .
Przy wykonywaniu prac na wysokości należy zapewnić:
a) bezpośredni nadzór nad tymi pracami wyznaczonych do tego celu osób
b) odpowiednie środki zabezpieczające
c) instruktaż stanowiskowy
Środkami takimi może być także:
a) zapewnienie asekuracji
b) wyposażenie w środki ochrony indywidualnej
c) przeszkolenie
d) urządzenia ochronne np. bariery miejsc niebezpiecznych oraz oznakowanie stref i miejsc niebezpiecznych

NIE WOLNO DOPUŚCIĆ PRACOWNIKA DO PRACY BEZ ŚRODKÓW OCHRONY INDYWIDUALNEJ PRZEWIDZIANYCH DO STOSOWANIA NA DANYM STANOWISKU PRACY.

Przy wykonywaniu prac na wysokości najbardziej narażone na urazy są kończyny górne i dolne oraz głowa pracownika .

Sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości:
Skuteczność środków ochrony indywidualnej, sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości uwarunkowana jest właściwym doborem sprzętu, jego sprawnością oraz umiejętnością posługiwania się. W zależności od czynności i miejsca wykonywania pracy możliwe jest zastosowanie jednego z trzech systemów ochronnych:
a) przeznaczonego do powstrzymywania spadania z wysokości
b) przeznaczonego do ustalania pozycji podczas wykonywanej pracy
c) uniemożliwiającego rozpoczęcia spadania z wysokości.

Systemy powstrzymujące spadanie:
Powstrzymują spadanie człowieka, łagodzą skutki powstrzymywania spadania, zabezpieczają przed zderzeniem z niebezpiecznymi obiektami podłoża czy stanowiska pracy.
Indywidualny sprzęt do pracy na wysokości:
1) kask ochronny
2) szelki bezpieczeństwa
3) zaczepy taśmowe
4) przyrząd do pracy w podparciu
5) podzespoły łącząco – amortyzujące
6) karabinki (zatrzaśniki)
7) urządzenia samohamowne
Indywidualny sprzęt do powstrzymywania spadania z wysokości:
1) podzespół kotwiczący – składnik bezpośrednio łączony z konstrukcją stanowiska. Jego zadaniem jest stworzenie wytrzymałego połączenia pomiędzy podzespołem łącząco – amortyzującym, a elementem konstrukcyjnym stanowiska pracy. Przykładem podzespołów kotwiczących są zatrzaśniki PN-EN 362, zaczepy nożycowe, linkowe, taśmowe, liny i szyny kotwiczące, trójnóg lub poprzeczna belka z punktem kotwiczącym.
2) podzespół łącząco – amortyzujący – umieszczany między podzespołem kotwiczącym a szelkami bezpieczeństwa. Powstrzymuje on spadanie człowieka oraz ogranicza do minimum drogę spadania człowieka. Do tego podzespołu łącząco – amortyzującego należą: linka bezpieczeństwa z amortyzatorem włókienniczym PN-EN 354 (linka bezpieczeństwa nie może przekraczać 2 m), urządzenie samohamowne PN-EN 360, urządzenie samozaciskowe z prowadnicą PN-EN 353-2 oraz PN-EN 358.
3) szelki bezpieczeństwa PN-EN 361 – ich głównym zadaniem jest utrzymanie ciała człowieka w czasie powstrzymywania spadania oraz podczas wiszenia po powstrzymanie spadania, nadanie użytkownikowi prawidłowej, zbliżonej do pionowej pozycji podczas wiszenia. Szelki bezpieczeństwa są wyposażone w klamry zaczepowe, które służą do przyłączenia podzespołu łącząco – amortyzującego, a także mogę zawierać uchwyty do zawieszenia narzędzi. Szelki posiadają jeden lub dwa punkty przypięcia systemu amortyzującego. Zgodnie z norma są oznaczone literą A lub A/2 (dopiero połączenie dwóch połówek stanowi pełny punkt).

WOLNA PRZESTRZEŃ POTRZEBNA DO POWSTRZYMANIA UPADKU MOŻE WYNIEŚĆ NAWET 6 METRÓW!

Znakowanie sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości powinno zawierać:
a) dwie ostatnie cyfry z roku produkcji
b) nazwę, znak identyfikujący producenta
c) numer partii lub numer seryjny
symbole w znaku powinny być identyfikacyjnym powinny być czytelne i łatwe do rozróżnienia.

Znakowanie sprzętu do nadania pozycji podczas pracy
a) numer normy EN 358
b) nazwa, znak towarowy lub inny znak identyfikujący producenta
c) numer partii lub numer serii
d) rok i miesiąc produkcji
e) rodzaj włókien użytych jako surowiec
f) ostrzeżenie o konieczności przestrzegania instrukcji użytkowania producenta

Należy przeprowadzać okresowe kontrole – sprzęt powinien być kontrolowany przez użytkownika przed każdym użyciem oraz okresowo przez osobę upoważnioną, a odpowiedni wpis dokonany w karcie użytkowania sprzętu!!!

Urządzenie kotwiczące – NORMA PN-EN 795
Norma ta defiluje oraz określa wymagania następujących klas urządzeń:
KLASA A – (klasa A1 i klasa A2) strukturalne punkty kotwiczące przeznaczone do mocowania na ścianach, stropach, nadprożach. Są to punkty osadzane na stałe w podłożu. Obecnie zakotwienie jest możliwie do prawie każdego podłoża: drewna, stali, betonu. Konstrukcja punktu powinna umożliwiać połączenie go ze środkami ochrony indywidualnej. Założone urządzenia muszą mieć wytrzymałość na wyrwanie 10 KN w kierunku, w którym będą stosowane.
KLASA B – tymczasowe, przenośne urządzenia do zakotwienia. Możemy zaliczyć do tej grupy: zaczepy taśmowe, nożycowe i linkowe, belki poprzeczne, taśmy stanowiskowe, rolki zwrotne, statywy bezpieczeństwa oraz trójnogi ratownicze. Stosowane najczęściej na stropach, belkach, elementach konstrukcji, drzewach, otworach okiennych, samochodach, a także kominach.
KLASA C – urządzenia z poziomą liną, umożliwiające poruszanie wzdłuż lin oraz asekurację za pomocą dołączonych do nich urządzeń. Klasę te można podzielić na dwa systemy:
a) tymczasowy
b) stały
Systemy te stosuje się na wszystkich rodzajach budynków, konstrukcjach itd. Urządzenia te powinny zapewnić swobodna pracę do kata nachylenia 15 stopni.
KLASA D – urządzenia te wykorzystują poziome szyny, ugięcie systemów szynowych jest minimalne. Urządzenia te są sztywne i stałe. Każda z szyn musi być zamontowana do podłoża za pomocą punktów, których wytrzymałość musi być nie mniejsza niż 10 KN w kierunku, w którym będą pracowały. Każda z szyn musi mieć specjalne zakończenie, które nie pozwoli na wysunięcie się wózka.
KLASA E – bezwładne masy kotwiczące przeznaczone do użytku na powierzchniach poziomych. Masy te można spotkać pod różnymi postaciami, od wypełnionych zbiorników wodą po systemy podzielone na kilka elementów ułatwiające transport systemu.

NIE ZAPOMNIJ O…
ZABEZPIECZENIU PRZECHODNIÓW I OSÓB PRACUJĄCYCH ,,NA DOLE”
poprzez:
a) odgrodzenie strefy niebezpiecznej (barierki, liny, taśmy)
b) informacje o niebezpieczeństwie (tablice, znaki informacyjne)
c) sprzęt ochronny (zbiorowej – zadaszenia lub indywidualnej – kaski) dla pracujących na dole.

POLSKIE NORMY

Udostępnij